Imagin Louis & Harry cz.2

Następnego dnia postanowiłam jak zawsze w niedziele pójść do Kościoła. Zawsze z Harrym chodziliśmy na 11. Zadzwoniłam do niego, żeby się z nim umówić. Nie odbierał – norma od ostatniego czasu. Trudno, w takim razie pójdę sama. Tak też zrobiłam. W Kościele spotkałam Lou i też był sam. Może jego dziewczyna była niewierząca, albo zwyczajnie nie dała rady. Usiadłam obok niego. Po Mszy Św wyszliśmy razem z Kościoła.
- Sama przyszłaś ?
- Tak, rodzice chodzą wieczorem.
- A Harry ?
- Harry nie dał rady….
- Co jest ?
- Nic,a co ?
- Zdążyłem Cię już poznać i widzę, że coś jest nie tak.
- Nie, wszystko ok – przecież nie powiem mu, że mój chłopak mnie olewa.
- Chodzi o Harrego ? – Lou nie dawał za wygraną.
- Tak, wiesz, ostatnio rzadko się widujemy. Przykro mi jest, że nigdy nie będę dla niego ważniejsza od piłki.
- Nie gadaj głupot, (T.I.) ! Był wczoraj na kolacji. Widać, że bardzo mu na Tobie zależy, że  Cię kocha.
- No tak, ale Ty też tak się zachowujesz względem swojej dziewczyny ?
- Ale jak ?
- Nie odbierasz od niej telefonów, nie oddzwaniasz, masz ją gdzieś. Dzwonisz tylko wtedy, kiedy sobie o niej przypomnisz ..
- ( T.I.), może faktycznie nie ma czasu. Pogadałaś z nim o tym ?
-Wiele razy, ale za każdym razem miał jedną i tę samą wymówkę : „ Słońce wiesz, że gramy mecze , obiecuję Ci, że po sezonie będę cały Twój ‘’ i wtedy mnie najczęściej całuje i myśli, że jest ok.
- Hmm…. Może zwyczajnie nie dojrzał do takiej miłości. Wiesz, że chłopaki dojrzewają wolniej niż wy. Ja sam jestem bardzo dziecinny, uwierz.
- No może masz rację. Ale Ty na pewno poświęcasz czas El.
- El mieszka w zupełnie innym mieście. Do tego ciągle nie ma jej w domu. Można powiedzieć, że utrzymujemy związek na odległość, ale kocham ją i za każdym razem jej to udowadniam i przypominam.
- Szczęściara. Chociaż wiesz, co, jak ja bym miała takiego faceta, który myśli o mnie i jest we mnie tak zakochany,  to bym jeździła i pilnowała go codziennie.
- Ale Ty masz takiego faceta, (T.I.)
- Taaaa, Harry bywa uroczy i czuły, ale czasem jest tak arogancki i wręcz denerwujący, że brak słów.
- Każdy ma wady. Kochamy siebie za zalety i za nie.
- Mówisz bardzo filozoficznie. Weź lepiej zmień kierunek studiów – uśmiechnęłam się, na co on odpowiedział:
- Dzięki, ale jednak chcę zostać weterynarzem.
- Twój wybór. - uśmiechnęłam się do niego.- Kiedy pojeździmy ?
- A kiedy byś chciała ?
- Może dziś ? Masz czas, bo ja na pewno, Pan Styles nie raczył jeszcze oddzwonić.
- Ok, to o 17, pasuje Ci ?
- Tak, świetnie.  – Louis odprowadził mnie pod sam dom.
- To do zobaczenia ! – uśmiechnął się.
- Paaa. - dałam mu  buziaka w policzek.
Weszłam do domu w o wiele lepszym humorze.
- ( T.I.) ? Jesteś wreszcie, masz gościa! – poinformowała mnie mama.
 - A kto przyszedł ?
- Harry. Jest na górze.
- Dzięki! – Harry?? Po co on przyszedł, „ przecież nie ma czasu ‘’.
- Hej Harry !
- Hej! – zmroził mnie swoim spojrzeniem.
- O co Ci chodzi ? Co znowu zrobiłam ?
- Kim jest dla Ciebie Lou ?
- Znajomym i nauczycielem jazdy.
- Tylko ? Jakoś sprawialiście wrażenie, jakby coś więcej was łączyło ? –zacisnął usta w wąską kreskę.
- Harry, czy myślisz, że byłabym w stanie Cię oszukiwać ?!
- No nie wiem. Moje oczy nie kłamią!!
- Chyba sobie żartujesz !
- ( T.I.) wiem, co widziałem. Odprowadził Cię pod sam dom, świetnie i jeszcze ten buziak. Nie mogłaś się powstrzymać?! Nie sądzisz, że to raczej powinienem robić ja ?!
- A nie sądzisz, że byłoby miło, gdybyś odebrał ode mnie telefon ?
- Cholera, rozładował mi się. - rzucił go na moje łóżko.
- Oooo biedny.. – ironizowałam.
- Chciałaś się ze mną spotkać ?
- Nie ,dzwoniłam tak po prostu, dla jaj!
- Nie krzycz! Jeszcze Twoi rodzice nas usłyszą !
- Przychodzisz do mnie do domu, robisz mi sceny zazdrości i ja mam być spokojna ?!
- Przepraszam, ja myślałem..
- To źle myślałeś ! Wyjdź, chcę zostać sama – czułam jak łzy napływają mi do oczu.
- Ale (T.I.)..
- Wynoś się ! I dobrze sobie przemyśl, co naprawdę do mnie czujesz!!!!! Bo gdybyś mnie kochał, taka akcja nigdy nie miałaby miejsca!
- Kocham Cię i zawsze tak było i będzie.
- Ciekawie to okazujesz. Nie masz treningu przypadkiem?
- (T.I.) nie bądź złośliwa.
- Wyjdź !!!!!
- Na serio tego chcesz ?
- Tak!
Harry wyszedł trzaskając drzwiami od mojego pokoju. Cały on, oczywiście cały świat musiał znosić jego fochy i widzimisię. Nie miałam już siły – łzy płynęły mi strumieniami . Dlaczego on to robi ? Dlaczego ? Nawet nie zauważyłam , jak do pokoju weszła mama.
- Co się dzieje, córeczko ? – usiadła obok mnie i mocno mnie objęła. Cała mama, jak zawsze umie mnie pocieszyć.
- Noo boo Harry…. – cały czas przerywałam przez ten płacz.
- Co Harry, pokłóciliście się ?
- Tak. – opowiedziałam mamie wszystko.
- To dlatego burknął tylko „ do widzenia ‘’ i zwiał jak szybko się dało.
- Tak. Mamo , ja już nie mam siły.
- Skarbie, związek to wzloty i upadki. Gdybyśmy z ojcem każdą awanturę i kłótnię brali na poważnie, to już dawno byśmy się rozwiedli. Powiem Ci coś, jako małżonka z 20-letnim stażem –najważniejsze w związku jest zaufanie i przyznanie się do popełnienia błędu. Miłość i szczerość również,pamiętajcie o tym. Ochłoniecie, zatęsknicie za sobą i zobaczysz, że jutro wszystko będzie dobrze.
- Nie będzie, mamo. W naszym związku od dawna nie jest dobrze.
- Jakoś nie widziałam tego wczoraj. Powiem Ci więcej : Harry był zapatrzony w Ciebie jak w obrazek. On naprawdę bierze Cię na poważnie, złotko.
- Mamo, on wcale nie ma dla mnie czasu.
- Kochanie, a czy ja mówiłam , że związek to prosta sprawa ? Jak poznałam ojca, to widywaliśmy się od biedy raz w tygodniu . Tata pracował już jako 19-latek . Wiesz dobrze, że w domu mu się nie przelewało . Nie było go dniami i nocami. Pracował bardzo dużo. Pamiętam, jak odwołał naszą randkę z okazji rocznicy , bo tak samo nie miał czasu. Wiesz, jak mi było przykro, ale jednocześnie byłam z niego dumna. Tato i tak znalazł czas na ratowanie zwierząt. Nawet na randce rozglądał się, czy nie ma gdzieś samotnego kundelka, któremu trzeba pomóc. Kochanie, powiem Ci szczerze : jeśli chcesz ratować ten związek musisz być wyrozumiała. Wiem, że nie przepadasz za nogą, ale zrób to dla niego. Przychodź na mecze, od czasu do czasu na treningi i będzie dobrze, bo będziesz go miała przy sobie, a on będzie miał Ciebie.
- Czyli sądzisz, że to moja wina, tak ?
- Nie,dziecko, aczkolwiek uważam, że wina leży po obydwu stronach. – Mama miała rację, ale czy ja faktycznie chcę ratować ten związek ? To było bardzo trudne pytanie, na które nie mogłam w tej chwili odpowiedzieć.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hejka :D Jak mijają wam wakacje ? :D Mi troszkę za szybko :D, ale znajduję czas na pisanie i to mnie cieszy. Publikuję kolejną część imaginu z Harrym i Lou. Myślę, że będą jeszcze 2, góra 3 części . :) xd