Imagin Niall cz.5

*Dwa tygodnie później*
Od dwóch tygodni. jesteśmy z Niallem w domu i udajemy przed Joe, że nic nas nie łączy. Przy Joe zachowujemy się zwyczajnie, jednak kiedy tylko opuszcza dom cieszymy się sobą, tkwiąc w tym układzie. Na razie żadnemu z nas to nie przeszkadza, ale.... chcielibyśmy się jednak pokazać światu.
- Kochanie, mam dla Ciebie niespodziankę - Joe podszedł mnie od tyłu
- Niespodziankę ? Jaką ? - poczułam się okropnie. On dawał mi prezenty, rozpieszczał mnie, a ja.... ja zdradzałam go z jego własnym synem. Ironia losu, prawda ?
- Proszę - podał mi czerwone pudełeczko
- Co to ?
- Otwórz - uśmiechnął się czule. Wstrzymując oddech otworzyłam iii wiedziałam, czego mam się spodziewać.
- Obrączki.....
- No tak, już kiedyś mówiłaś, że mnie nie interesują sprawy ślubu, to poszedłem do jubilera i kupiłem, podobają Ci się ?
- Tak, są piękne - nerwowo spuściłam wzrok. Kurde noo, nie mogłam spojrzeć mu w oczy.
- Na pewno ? Jakoś nie widzę po Tobie entuzjazmu.
- Tak, tak, cudowne - przytuliłam go tak jak zawsze, tylko tym razem wyobraziłam sobie, że przytulam Nialla, inaczej mógłby się pogapować, że coś jest nie tak.
- Cieszę się, aaa Lara ?
- Tak ?
- Zamówiłem na przyszły weekend bilety do Hiszpanii, muszę w końcu poznać Twoją rodzinę.
- Yyy już w przyszły weekend ? - Ehh i co ja mam teraz zrobić. Zupełnie o tym zapomniałam. Przecież moi rodzice muszą poznać mojego narzeczonego, do którego uczucie  z dnia na dzień gaśnie. Moja mama na pewno to zauważy, Boże to będzie katastrofa!
- No tak, nie ma na co czekać, złotko. Nie martw się, to raczej ja powinienem się bać - pocałował moją skroń.
- Nie, ja się wcale nie martwię. A czy Niall z nami pojedzie ?
- A czy mój syn zawsze musi z nami wszędzie jeździć ?
- Właśnie, to Twój syn, Joe! Mówił, że nigdy nie był w Hiszpanii nooo
- Ehh na podróż poślubną też go zabierzemy ?! - widziałam w jego głosie nutkę ironii i złości
- Joe, to Twój syn!
- Ale on nie ma 3 lat, żebym nie mógł go zostawić samego !
- No i ? A może też by chciał zobaczyć mój kraj?!
- Na pewno nie za moje pieniądze!
- Świetnie! Dla Ciebie najważniejsze są pieniądze!!!!! Masz miliardy a skąpisz na bilet dla syna?! - nie mogłam opanować mojej złości
- A co Ci tak na tym zależy ?
- A nie może?!
- Nie krzycz, bo sąsiedzi usłyszą.
- Ahh no tak, Pan Horan musi mieć nienaganną opinię ze względu na interesy - powiedziałam z ironią
- O co Ci chodzi?!
- O nic, zastanów się lepiej, na czym Ci zależy, bo pieniądze łatwo możesz stracić, one nie dają prawdziwego szczęścia. - powiedziłam ubierając trampki
- Gdzie Ty się wybierasz ?
- Na spacer, sama! Zostaw mnie w spokoju!
- Kochanie!
- Nie Joe, nie. Masz sobie przemyśleć sens naszego związku!!! Na razie żegnam!-mruknęłam i trzasnęłam drzwiami. Los chciał, że przy domie spotkałam Nialla
- Co się stało? - zapytał widząc mnie w takim stanie
- Nic, chodź - pociągnęłam go za sobą
- Ale dokąd ?
- Przed siebie. Szybko,zanim Joe zauważy
- Ok - przeszliśmy parę kroków, by zniknąć z pola widzenia.
- Pocałuj mnie - poprosiłam robiąc dzióbek, Niall tylko się uśmiechnął i spełnił moje życzenie.
- Dowiem się w końcu, co się tam działo?
- Joe chce jechać do Hiszpanii
- Nooo i ?
- I nie chce wziąć Ciebie to raz. Dwa , nie oszukam rodziców, że kocham Joe bezwzględnie. Trzy kupił obrączki, wymieniać dalej ?
- Może być jeszcze gorzej ?
- Tak, wygląda na to, że zaczyna być o Ciebie zazdrosny, boję się, że to może się źle skończyć
- Spokojnie, damy radę - przytulił mnie do siebie.
- Co z Hiszpanią ?
- Mam swoją kasę, przylecę, znajdę sobie jakiś hotel, ojciec się nie połapie. Wiesz, że Cię nie zostawię.
- Cieszę się. Niall ?
- Hmm ?
- Ja nie wiem, jak długo wytrzymam.
- Kochanie, marzę o tym, byś była tylko moja, ale obydwoje dobrze wiemy, że teraz to nie jest możliwe. Musimy poczekać na odpowiedniejszy moment. Znajdę pracę, mieszkanie, wtedy o tym pomyślimy. Ojciec mnie znienawidzi, jak się dowie, a my wylądujemy na bruku. Nie pozwolę, byś szlajała się niewiadomo gdzie, bo na to nie zasługujesz.A po za tym, sama powiedziałaś, że kochasz ojca
- Bo tak jest, tylko, że..... z dnia na dzień coraz mniej kocham jego, a coraz bardziej Ciebie - powiedziałam łapiąc go za rękę.
- Gdzie mnie prowadzisz ? - powiedział rozbawiony
- Jak najdalej stąd.
- Wariatka!- zaśmiał się
- Ale Twoja!
- Tylko moja - przytulił mnie do siebie. - tooo co zabieram moją piękność na lody.
- Kuszące, ale jestem na diecie
- A z czego Ty się chcesz odchudzać? I myślisz, że na to pozwolę. Mowy nie ma!
- Ojj Niall
- Raz można zaszaleć, hmm ?
- Powiedz mi, dlaczego ciągle Ci ulegam ?
- Ten mój urok...
- Zapewne.  - uśmiechnęłam się do niego, po czym wspólnie udaliśmy się do lodziarni.

- Lara ?! - dobiegł mnie mało przyjazny głos Joe'go
- A kto ?! - również podniosłam głos
- Dziewczyno co się z Tobą dzieje ?!
- Nic, po prostu mam dość! Nie odzywaj się do mnie!
-Kochanie...- powiedział spokojniej
- Daj mi spokój - powiedziałam wchodząc do kuchni
- Lara przepraszam.....
- Nie chcę Twoich przeprosin! - krzyknęłam, pospiesznie wypiłam wodę i zamknęłam się w łazience. Tymczasem Niall wszedł do domu.Musiał poczekać i wejść po mnie, żeby nie budzić podejrzeń
- Gdzie byłeś?  - usłyszałam stanowczy głos Joe
- Jestem pełnoletni, jakbyś nie zauważył!
- W co Ty ze mną pogrywasz ?
- W nic! Dobrze wiesz, co o Tobie myślę!
- Nie takim tonem! Posłuchaj gówniarzu, w piątek razem z Larą wyjeżdżamy do Hiszpanii, masz jej  powiedzieć, że nie masz czasu, rozumiesz?! Nie jedziesz tam z nami!
- A po co mam ją okłamywać?! Myślisz, że zależy mi na tym, żeby oglądać Cię częściej! Żal mi tylko tej cudownej dziewczyny, która przy Tobie się marnuje! - słyszałam dokładnie każde słowo. Joe był okropny w stosunku do Nialla. Gdy skończyli tą konwersację wzięłam prysznic i weszłam do sypialni, gdzie czekał Joe.
- Skarbie....
- Nic nie mów ! - rzuciłam biorąc swoją poduszkę
- Gdzie Ty się wybierasz ?
- Na kanapę, branoc!
- Lara...
- Daj mi spokój!
- Słońce
- Posłuchaj, ja muszę sobie wszystko poukładać w...salonie. Dobranoc Joe!
- Ehhhh dobranoc - zamknęłam drzwi i zapukałam cicho do Nialla.
- Mogę ? - zapytałam niewinnie uśmiechając się czarująco.
- Wiesz, że zawsze możesz - odwzajemnił mój uśmiech i pogładził miejsce obok siebie, które od razu zajęłam. Wiem, wiele ryzykowaliśmy, ale jedyne, o czym marzyłam, to znaleźć się w jego ramionach. Miałam nadzieję, że Joe się o tym nie dowie. Wtuliłam się w Nialla.
- Tak bardzo Cię kocham - szepnęłam
- Uda nam się, prawda ? - zapytał nieoczekiwanie
- Musi, za bardzo mi na Tobie zależy. - pocałowałam go w policzek, po czym zasnęliśmy w swoich objęciach.
Około szóstej rano po cichu wymknęłam się z objęć Nialla ,zeszłam na dół i położyłam się na kanapie. Nie musiałam długo czekać na pojawienie się Joe, on zawsze wstawał przed 7 do pracy.
- Lara..... Wiem, że nie śpisz - poczułam, że siada tuż obok mnie.Przymknęłam mocniej powieki. - Lara nie zachowuj się jak dziecko!
- Ehhh co chcesz  ?! - zaczynał mnie coraz bardziej irytować.
- Przepraszam, nie powinienem tak na Ciebie naskakiwać wczoraj. Wybaczysz mi ? - przez chwilę w ogóle się nie odzywałam, poczułam napływające wyrzuty sumienia. On przeprasza mnie za to, że na mnie nawrzeszczał, a ja.... a ja sypiam z jego synem i on kompletnie nie zdaje sobie z tego sprawy. Czemu moje życie jest tak zakręcone?! Czemu nie może mieć brzydkiego syna?! No czemu ?!
- Yyy w porządku - próbowałam się uśmiechnąć. Miałam nadzieję, że nie wyszło to aż tak sztucznie. Udało mi się chyba, bo Joe zbliżył się i delikatnie musnął moje usta. Pierwsza myśl, jaka przyszła mi do głowy to " Niall robi to lepiej". I co ja mam zrobić? Jestem okropna! - Too może ja zrobię Ci śniadanie, hmm ? - pospiesznie wstałam z kanapy.
- Jesteś aniołem. Moje biedactwo pewnie nie wyspało się na tej kanapie.
- Nie było aż tak źle - powiedziałam włączając ekspres do kawy.
- Jakie masz plany na dziś ?
- Pojadę do Vicky, no wiesz ploty, ploteczki, dawno się nie widziałyśmy.
- Ehh te kobiety. - powiedział rozbawiony
- No co ? Ona jest dla mnie jak siostra
- A kiedy wrócisz ?
- Na pewno przed Tobą, skarbie.
- Bo ja dziś kończę wcześniej iiii mam dwa bilety do opery. - "gdzie on mnie zabiera?! do Opery?!'' Może i byłam niewdzięczna, ale ja wolałabym jakiś koncert, nie znoszę kobiet piszczących do mikrofonu jakieś stare pieśni. Masakra. Ale musiałam udawać, że mi się podoba ten pomysł.
- Ok, Opera powiadasz, świetny pomysł.
- Wiedziałem, że Ci się spodoba, znam moją narzeczoną. - no właśnie niebardzo znasz.
- Tak, tak a o której wychodzimy ?
- o 19
- Aha.
- Proszę - wyciągnął z portfela kasę
- Po co mi to ?
- Kup sobie coś ładnego, może idź do fryzjera czy coś. Cokolwiek zechcesz.
- Aż takich drogich fryzjerów mamy w Londynie?
- Ojj skarbie noo bierz i nie gadaj
- Dobra, dziękuję - uśmiechnęłam się uprzejmie
- Jak ja się cieszę, że mam Ciebie - i co ja mam na to odpowiedzieć. Rzuciłam tylko "kocham Cię" i poszłam na górę się przebrać stale rozmyślając o moim życiu.

- Aaaa Lara, jak ja się stęskniłam - Vicky dosłownie rzuciła się na mnie
- Ja też tęskniłam, skarbie
- Noo pokaż się, hmmm no czyli  tak wygląda dziewczyna, która za parę miesięcy poślubi milionera.
- Ojj noo może
- Coś nie wyglądasz na szczęśliwą - kogo jak kogo, ale jej nigdy nie oszukam
- Jestem szczęśliwa - uśmiechnęłam się myśląc o Niallu, więc na pewno wyglądało to realistycznie
- Musimy nadrobić stracony czas. Opowiadaj!! - usiadła naprzeciw mnie i podała mi gorącą czekoladę. Wiem, że jest lato, ale to nasz zwyczaj.
- Nawet nie wiem, od czego mam zacząć.
- Noo najlepiej od początku. Jak Ci się układa z Joe ?
- Yyyy..... - zaczęłam bawić się palcami. Zawsze tak miałam, kiedy czułam się zawstydzona lub zestresowana.
- Lara co zrobiłaś?! - wyczułam niepokój w jej głosie.
- ....
- Lara!!!
- Zdradziłam Joe - powiedziałam niemalże szeptem.
- Wiedziałam, że tak to się skończy - uśmiechnęła się pocieszająco, co mnie bardzo zaskoczyło
- Z Niallem - po tych słowach Vicky się zakrztusiła
- Cccccccoo ? Z kim ? - powiedziała kaszlem oddzielając każde słowo
- Tak, zdradziłam go z jego synem!
- Boże, takie rzeczy to nawet w flimach rzadko się zdarzają
- Noo wiem, co ja mam teraz zrobić ?
- Ehh powiedz prawdę. Ale tak między nami : którego pragniesz ?
- Nialla i tylko jego, najgorsze jest to, że Joe też kochałam, nie chcę go zranić.
- No tak, zawsze taka byłaś. Szczerze, to znając Ciebie i to jak działasz na każdego samca alfa..... No nie dziwie się, że uległaś.
- Vicky to nie jest do końca tak, jak myślisz. Ja tego nie planowałam
- Miłości nie da się zaplanować.
-No wiem, nigdy nie pomyślałabym, że mogę zdradzić Joe, ale to się już stało i ma konsekwencje.
- Współczuję i co zamierzasz z tym zrobić?
- Nie wiem, pomóż mi-przytuliłam się do niej, a ta objęła mnie ramieniem
- Co ja mogę Ci poradzić? Idź za głosem serca.
- Nie spodziewałam się takiego banalnego stwierdzenia. - uśmiechnęłam się szeroko
- Nie śmiej się ze mnie! - dałam mi koksańca w bok
- Ałła, ale tak na poważnie Vicky
- Ehh co ja mam Ci powiedzieć ? Lara zdradziłaś Joe. Skoro już to zrobiłaś, to nie ma sensu tkwić dalej w tym chorym związku. Tylko zastanów się,czy warto.
- Jak mam się zastanowić, czy warto ? Możesz jaśniej.
- Noo zobacz, Joe da Ci absolutnie wszystko, zagwarantuje Ci przyszłość.
- Nie, nie daje mi rzeczy o wiele ważniejszych : miłości, czułości i zainteresowania!
- Jeszcze nie skończyłam, młoda. Jest dojrzałym mężczyzną, który traktuje Cię poważnie. Niall to dzieciak. Co będzie, jeśli mu się znudzisz ? Lara, faceci w jego wieku nigdy nie myślą na poważnie o związkach, co jak będziesz jedną z wielu ? Albo po pewnym czasie przyjdzie do Ciebie i powie, że odnalazł jednak inną definicję ideału ? Zastanawiałaś się nad tym ? - Vicky miała sporo racji. Zabolały mnie jej słowa. Dotąd nie myślałam w ten sposób o naszej miłości. - Lara niebawem bierzesz ślub. Masz szansę od losu na to, by być szczęśliwą. Nie zniszcz tego przez zauroczenie.
- Vicky to nie zauroczenie!!!! My się kochamy, rozumiesz ?! A po za tym, dla Ciebie wszystko jest jasne, łatwe i klarowne. Już zdradziłam Joe, nie mogę go oszukiwać. Prędzej, czy później się dowie i mnie zostawi.
- A skąd to wiesz ? Może kocha Cię tak bardzo, że wybaczy Ci jeden skok w bok.
- Nie jeden, Vicky! To już zbyt długo trwa.
- Jak to ? Chwila..... mieszkasz z nimi 3 tygodnie....
- I dwa tygodnie jestem z Niallem.
- Co ? Żartujesz ?
- Nie, Vicky, to prawda.
- I on się jeszcze nie zorientował ?
- Jego ciągle nie ma w domu. Zostawia nas samych na długie godziny.... - urwałam
- Aha, czyli marzysz tylko, by poszedł do pracy, tak ?
- Tak  i to jest w tym wszystkim najgorsze.
- Boże, nie wiem, znalazłaś się w niezłych tarapatach.
- Nie dołuj mnie nawet.
- Lara, mogę być z Tobą szczera ?
- Jak zawsze.
- Uważam, że powinnaś zerwać z Niallem.
- Co ?! Czemu ?
- Ponieważ on.... jest mój.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Drama time... :P Co myślicie o tej części, czy Lara odpuści Nialla Vicky ? Czekam na wasze opinie, kochani! :D :** Mam nadzieję, że wam się podoba :D