Imagin Zayn cz.28

- Mandy kiedyś musiało to nastąpić- usłyszałam kojący głos Sam tuż przy moim uchu.
- Tylko ja nie jestem na to gotowa. Byłam przekonana, że nie przyjedzie, że to ja pojadę do niego i zakończę związek. A on nie dość, że tu przyjechał, to jeszcze zrobił mi niespodziankę.
- Niespodziankę ?
- Według niego ten ślub ma być dla mnie spełnieniem moich najskrytszych marzeń.
- Jeny Mandy, ty to masz szczęście. Albo przez miesiące nie masz żadnego, albo masz dwóch. Nic tylko zazdrościć.
- Przestań Sam, to nie jest śmieszne.
- Nie przejmuj się tym aż tak. Będzie musiał się z tym pogodzić.
- Ale złamię mu serce
- I co z tego ? Trudno! Widać tak miało być.
- On naprawdę mnie  kocha.
- No i ? A czy ty go kochasz ? Nie.
Spuściłam wzrok - Mandy?! Błagam cię !
- Kocham go, Sam, inaczej nie zgodziłabym się zostać jego żoną. Problem w tym, że Zayn... to jego kocham najmocniej. Tylko on może sprawić, że będę szczęśliwa.
- No to w czym problem, Mandy ?
- Nie chcę go zranić, nie zasługuje na to! Pomógł mi , a ja złamię mu serce. To nie fair.
- Bywa. Takie życie.
- Ale Ty nie rozumiesz....
- Rozumiem ! Mandy masz prawo być szczęśliwa, jak każdy człowiek żyjący na tej planecie! Musi zrozumieć!
- Posłuchaj
- Mandy !
- Możesz mi nie przerywać?! - poczułam napływającą złość... ale na kogo ? Na Sam ? Dlaczego ?
- Nie, nie mogę ! - krzyknęła głośniej niż ja. - Mandy do jasnej cholery ! Masz zmuszać się do miłości tylko dlatego, że jest ci żal Jacka ?!  Myślisz, że będzie wtedy szczęśliwy ?! Pomyśl dziewczyno !!
- Masz rację... chyba... Ale ja po prostu nie chcę go skrzywdzić, a wiem, że to zrobię.
- Skarbie.... - położyła głowę na moim ramieniu dodając mi przy tym otuchy. - On jest naprawdę przystojnym mężczyzną, do tego bogatym, wykształconym..czego chcieć więcej. Szybko znajdzie sobie dziewczynę i będzie szczęśliwy tak jak ty z Zaynem.
- Ale on mnie kocha! Będzie cierpiał
- Pocierpi, pocierpi i mu przejdzie.
- I ty tak łatwo o tym mówisz ?
- Boże Mandy.... to duży chłopiec, poradzi sobie.
- Obyś miała rację....


- Sam, wyglądasz cudnie ! - pisnęła Lily, młodsza siostra Sam, gdy zobaczyła siostrę w sukni ślubnej. Muszę przyznać, wyglądała pięknie. Długa, śnieżnobiała, koronkowa suknia, rozkloszowana leżała na jej zgrabnym ciele wyjątkowo dobrze. Do tego cudowny, długi welon przypięty jasnymi kwiatuszkami.
- Dzięki dziewczyny - przytuliła nas,a ja przyjrzałam jej się uważnie
- Ejj Sam, chyba nie będziesz płakać, skarbie... - przytuliłam ją mocniej widząc, jak jej broda zaczyna drgać
- Nie mogę uwierzyć, że to dziś, że... w końcu spełniłam swoje marzenie. To takie niesamowite uczucie.
- Rozmażesz się, hej, spójrz na mnie... - jesteś piękną kobietą, już za niedługo Panią Payne, nie wolno ci płakać w takim dniu, słyszysz ? - uśmiechnęłam się szeroko.
- Dziękuję.... Mandy ?
- Tak ?
- Obiecasz mi coś ?
- Zależy co...
- Nie zostawisz mnie, zostaniesz na stałe w Londynie, Potrzebuję cię.
- Wiesz, że tam mam pracę, apartament, tam się toczy moje życie... - zastanowiłam się przez chwilę, a potem zaskakując sama siebie pokiwałam twierdząco głową - zostanę, obiecuję - przytuliłam ją jeszcze raz, a ona uśmiechnęła się przez łzy.  - To co ? Chodźmy. Jeszcze tego by brakowało, żebyś spóźniła się na własny ślub. Liam już pewnie czeka na ciebie w Kościele.
- Tak, właśnie, chodźmy ! - pociągnęła mnie i Lily za sobą. Po kilku minutach byłyśmy na miejscu. Zayn już na nas czekał, ubrany w klasyczny, czarny garnitur. Mój przystojniak. Uśmiechnęłam się do niego, czego nie odwzajemnił, bo był zajęty pożeraniem mnie wzrokiem. Boże jaki wstyd. Zmierzył mnie od góry do dołu, seksownie przygryzając wargę. Wiedziałam, o czym myślał... Faceci, zależy im tylko na jednym. Przewróciłam oczami i wpadłam w jego ramiona.
- Wyglądasz tak ponętnie, kotku - szepnął, a mnie przeszedł dreszcz.
- Dziękuję - odsunęłam się od niego, troskliwie poprawiając jego niebieski krawat,który idealnie dopasował się do koloru mojej sukienki. - A ty jak zwykle przystojnie - musnęłam delikatnie jego policzek.
- Kocham cię - szepnął, po czym razem weszliśmy do Kościoła. Siedliśmy zaraz za Młodą parą, bo byliśmy świadkami. Spojrzałam na Liama. Był mega zestresowany, ale to tylko dodawało mu uroku. W skupieniu i napięciu czekał na swoją kobietę, która w towarzystwie swojego taty miała mieć swoje wielkie wejście.
- Eej Liam - szepnęłam, na co chłopak momentalnie się do mnie odwrócił- będzie dobrze - puściłam mu oczko, na co delikatnie się uśmiechnął.
- Dzięki - odwzajemnił uśmiech
Na tym skończyliśmy naszą rozmowę, bo organista zaczął piękny wstęp na organach, a środkiem szli równo Sam ze swoim tatą. Liam widząc ją uśmiechnął się szeroko, a w jego oczach zaobserwowałam łzy. Oni są tacy kochani. Prawdziwy przykład miłości. Będą tacy szczęśliwi razem.

Kompletnie nie uważałam na kazaniu, które swoją drogą trwało w nieskończoność. Miałam czas na rozmyślania. Kiedyś z Zaynem też weźmiemy ślub  i będziemy razem już zawsze. Od razu nasunął mi się fragment czytanego wcześniej  Hymnu o miłości  św. Pawła :
 "Miłość cierpliwa jest, 
łaskawa jest. 
Miłość nie zazdrości, 
nie szuka poklasku, 
nie unosi się pychą; 
nie dopuszcza się bezwstydu, 
nie szuka swego, 
nie unosi się gniewem, 
nie pamięta złego; 
nie cieszy się z niesprawiedliwości, 
lecz współweseli się z prawdą. 
Wszystko znosi, 
wszystkiemu wierzy, 
we wszystkim pokłada nadzieję, 
wszystko przetrzyma. 
Miłość nigdy nie ustaje, 
[nie jest] jak proroctwa, które się skończą, 
albo jak dar języków, który zniknie, 
lub jak wiedza, której zabraknie. 
Po części bowiem tylko poznajemy, 
po części prorokujemy."

Wtedy zrozumiałam, że w moim życiu tylko Zayn się liczy! Albowiem prawdziwa miłość nigdy nie ustaje, jest wieczna i jest w stanie znieść wszystko, nawet tę idiotyczną zdradę, której się dopuścił i która zraniła mnie niesamowicie. Wiemy o sobie wszystko, a świat stoi przed nami otworem. To właśnie z nim chcę spędzić całe swoje życie. Kocham go mimo tego wszystkiego.  A Jack... z pewnością znajdzie sobie dziewczynę, która zasługuje na jego miłość i troskę.

Dzwony radośnie biły we własnym rytmie, a Państwo młodzi wychodzili uroczyście z Kościoła. Razem z Zaynem rzucaliśmy płatki róż, by zachować tradycyjny przebieg tego ważnego dnia.
Liam i Sam byli tacy szczęśliwi, jakby nie wierzyli w swoje szczęście. Nadszedł czas na życzenia od gości. Ustawiliśmy się z Zaynem na końcu długiej kolejki.
- Niedługo my staniemy na ślubnym kobiercu, skarbie - szepnął, zamykając mnie w objęciach
- Chcesz tego ?
- A ty nie ?
- To moje największe marzenie, Zayn. Ale wiem, co myślisz o ślubach.
- Nawet Malik ma prawo zmienić zdanie - zbliżył się do mnie i złączył nasze usta, uśmiechając się przez pocałunek.  - Wiesz, że zrobię dla ciebie wszystko - szepnął i pocałował mnie w skroń,
- A więc to dlatego nie odbierałaś?! - usłyszałam znajomy głos i zamarłam... Jack... jednak przyszedł.... Boże co robić ? Co robić ?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Witam was moje skarby :* Co tam u was ? Mam nadzieję, że jakoś żyjecie :)
Przed wami 28 część Zayna i już nie mogę się doczekać waszej opinii. Przykro mi troszkę, że komentarzy jest nieco mniej ostatnimi czasy, ale myślę, że się poprawicie, tak jak ja z regularnością dodawania postów. :D
Pozdrawiam i życzę wam miłego weekendu :*