Imagin Zayn cz.31

- Hej Mandy! - uśmiechnął się uroczo,a ja przyjrzałam mu się ze zdziwieniem. Jak on może po tym wszystkim, co było, co mu zrobiłam dalej darzyć mnie szczerym uśmiechem ? Jack jak zawsze wykazał się kulturą i dobrym wychowaniem.
- Zapraszam - otworzyłam szerzej drzwi, wpuszczając go do środka. Rozwalił się wygodnie na kanapie, jak to miał w zwyczaju w czasach, gdy... byliśmy jeszcze razem i wpatrywał się w moje oczy. Spuściłam nerwowo wzrok i pod pretekstem zrobienia nam kawy wyszłam pędem do kuchni chcąc pozbierać myśli. Nie byłam gotowa na to spotkanie, jest coraz gorzej, a wyrzuty sumienia, które udało mi się zagłuszyć w Londynie, teraz wróciły ze zdwojoną mocą. Dlaczego ludzie potrafią tylko ranić ? Sama siebie potępiałam, pytanie tylko za co ? Za to , że prawdziwie kochałam, mimo wszystko tylko tego JEDYNEGO mężczyznę ? Wobec miłości nie ma żadnych skrupułów. Nikt nie myśli o otoczeniu, ja także nie myślałam, raniąc tego kochanego człowieczka, który nawet mnie nie znienawidził. Nie ułatwił mi zadania. Naprawdę wolałabym, żeby mnie za to nienawidził, żeby zapomniał o mnie raz na zawsze. Pytanie tylko, jak mój organizm zareagowałby na chłodne powitanie ? Może jeszcze gorzej ? Ech, nie wiem, naprawdę nie wiem.
- Mandy ? - ujrzałam go w framudze drzwi przyglądającego mi się badawczo. - Wszystko ok ?
- Tak, tak... Mówiłeś coś ?  - zapytałam wnioskując, że na pewno coś do mnie mówił, a ja byłam tak zajęta myślami, że znowu odpłynęłam,
-  Pytałem, jak żyje ci się w Londynie ? - zapytał ponownie nie spuszczając ze mnie wzroku. - Co jest? Masz jakieś problemy ? - podszedł niebezpiecznie blisko mnie, a ja odwróciłam się w stronę okna, chcąc uniknąć konfrontacji. Nie chcę być tak blisko niego. Przeszkadza mi ta bliskość ! Czuję się niekomfortowo. Nawet nie zauważyłam, jak jego dłonie zatrzymały się na moich ramionach i zaczęły delikatnie je muskać. - Zayn ? - szepnął, a ja odważyłam się spojrzeć mu prosto w oczy. W tamtym momencie jego twarz przybliżyła się do mojej, a gdy nasze usta prawie się zetknęły, pozbierałam ostatki silnej woli i odsunęłam się od niego wściekła. To było jak kubeł zimnej wody. Otrząsnęłam się wyjątkowo szybko. To nie miało prawa mieć miejsca ! O to chodziło Zaynowi ! Czy tylko ja byłam taka głupia, że nie zauważyłam prawdziwych intencji Jacka. On nie chciał ze mną porozmawiać, on chciał wykorzystać moment, że Zayna nie ma obok. Jak mogłam być taka głupia! Boże, idiotka ! Gorzej, definicja idiotyzmu !
- Będzie lepiej, jak już pójdziesz -powiedziałam stłamszonym głosem
- Mandy błagam cię, pozwól mi to wytłumaczyć. To był impuls... nie kontrolowałem tego.
- Wyjdź. - powiedziałam siląc się na spokój.
- Mandy... - widziałam w jego oczach ból, ale dla mnie w tamtej chwili liczyło się to, żeby zostawił mnie samą i odszedł raz na zawsze.
- Proszę cię, wyjdź.
- Mandy zależy mi na tobie.
- To nie ma znaczenia, Jack. Nie rozumiesz ? Dlaczego to wszystko utrudniasz?
- Bo cię kocham! Tylko dla ciebie to nie jest wystarczające! Wolałaś faceta, który wiele razy cię zranił, zdradził, pamiętasz jak przez niego wyglądałaś?! Mandy byłem w stanie zrobić dla ciebie absolutnie wszystko. Dlaczego go wybrałaś ? Co on ma, czego ja nie mam ? -spuściłam wzrok. - Czy ty kiedykolwiek mnie kochałaś? Czy oszukiwałaś cały czas ? - nie umiałam odpowiedzieć mu na to pytanie... sama nie wiedziałam. - Odpowiedz! - wzdrygnęłam się na jego podniesiony głos.
- Serio myślisz, że byłabym z tobą, gdybym cię nie kochała?! Aż tak nisko mnie oceniasz ? Dobrze wiedzieć po latach - mruknęłam, nalewając sobie wina, które chwilę później wypiłam duszkiem czując, jak alkohol wrze w moim żołądku.
- Mandy jeszcze nie wszystko stracone - stanął za mną, oplatając swoje ręce wokół mojej talii
- Słucham ? Jack, nigdy nie będziemy razem ! - strzepałam jego ręce, wyminęłam go i usiadłam w salonie na kanapie z kieliszkiem w ręku. Wpatrywałam się, jak czerwona ciecz uderza o brzegi naczynia. Wydawało mi się to wtedy takie ciekawe...
-  Zdradzi cię jeszcze nie raz ! Zobaczysz !
- Nie znasz go !
- A właśnie, że znam ! - krzyknął mi prosto w twarz. Był wyraźnie zezłoszczony, nigdy go takiego nie widziałam. Siląc się na spokój zapytałam
- Niby skąd ? Widziałeś go raptem 3 razy ! - zakpiłam
- Mylisz się, złotko.... ojj nawet nie wiesz, jak bardzo  - Spojrzałam na niego z uniesionymi brwiami
- O czym ty mówisz ? - usiadł w fotelu, naprzeciwko mnie, wpatrując się we mnie intensywnie
- Powiedzmy.... że miałem okazję go poznać wcześniej, ale on mnie nie pamięta. Na pewno mnie nie pamięta!- mruknął
- Nie wierzę ci!
- Wiesz Mandy, miałem starszą siostrę....
- Nigdy o niej nie mówiłeś ! - broniłam się i zaczęłam poważnie zastanawiać się nad tym, czy chcę to usłyszeć.
- Bo to dla mnie zbyt bolesne ! Nie żyje od kilku lat ! Przez niego ! - w jego oczach ujrzałam łzy, co było  potwierdzeniem prawdziwości jego słów.
- Co ?! Jak to !
- Gdy miał 18 lat, ona miała 26, uwiódł ją, rozkochał w sobie i zostawił ! Amy kochała go naprawdę mocno, ale dla niego była tylko zabawką! Zostawił ją, gdy dowiedział się, że jest w ciąży...
- Nie wierzę ci ! Nie, to nie może być prawda !
- Nie wiadomo  było na sto procent, czy to było jego dziecko. Amy.... sypiała też z innymi, ale to z nim chciała je wychować ! A on co zrobił?! Uciekł, zostawił ją i miał w dupie to, co się z nią dzieje! Miała depresję, przez wiele lat, aż w końcu popełniła samobójstwo !
- A dziecko... ?
- Jest w rodzinie zastępczej, a ten dupek nawet się nie zainteresował! To uwodziciel ! Zależy mu tylko na seksie, kiedy to w końcu zrozumiesz, dziewczyno ?!
- Zmienił się, nic o nim nie wiesz ! Z resztą sam powiedziałeś, że nie ma pewności, że to jego dziecko ! Ona w takim razie też go zdradzała ! - syknęłam. - Sama jest sobie winna !
- Gówno wiesz ! - syknął ale potem zamknął usta dłonią i pokiwał głową z dezaprobatą - przepraszam , to dla mnie trudne... Po prostu jedną dziewczynę mi zabrał, drugiej nie pozwolę.
- Ale ja nie będę z tobą, rozumiesz ?! Będę z Zaynem choćby nie wiem co ! Kocham jego i tylko jego!! I to ty gówno wiesz ! - krzyknęłam, gwałtownie wstając z kanapy. Otworzyłam drzwi, wskazując mu, że ma natychmiast się wynosić
- Mandy...
- Wynoś się !
- Mandy, przy mnie będzie ci najlepiej
- Jesteś chory ! Wyjdź !
- Będę na ciebie czekał.... - powiedział i wyszedł, zostawiając mnie roztrzęsioną. Czemu Zayn mi o tym nie powiedział ? Czemu to ukrył ? Myślałam ,że wiem o nim wszystko... kolejny raz mnie rozczarował. Ile będę w stanie jeszcze znieść ? Ileż można...

Po dwóch dniach stwierdziłam, że wyglądam o wiele gorzej niż Frankenstein, a moje mieszkanie wygląda jakby przebiegło przez niego tornado. Góra chusteczek i opakowań po pizzy i pustych butelek po winie. Wzięłam się za sprzątanie i zdecydowałam się włączyć  w końcu telefon. Setki nieodebranych połączeń od Zayna, Sam, a nawet Liama.. Liama ? Przecież jest w delegacji ! Ech widzę, że znowu jestem w centrum zainteresowania.... Cudownie...
Odłożyłam telefon na miejsce i zabrałam się za ogarnianie samej siebie i domu. Po kliku godzinach poczułam się zdecydowanie lepiej i byłam w stanie wyjść z domu i w końcu zająć się tym, za czym tu przyjechałam.Wyszłam z domu modląc się, by nie napatoczyć się na Jacka. Nie odzywał się ku mojej uciesze i chciałam, by tak zostało. Weszłam do firmy i zajęłam się papierkową robotą. Zeszło mi na to trochę czasu. Wystarczająco,by za oknem było już całkowicie ciemno. Wzdrygnęłam się na myśl o tym, że będę musiała sama wracać. Nie znoszę ciemności, ale nie pozostało mi nic innego, jak zacisnąć zęby i jak najszybciej dotrzeć do domu. Wychodząc po schodach już z daleka widziałam, że ktoś siedzi przy moich drzwiach...
- Boże Mandy, martwiłem się - spojrzałam na jego twarz wyrażającą zdenerwowanie, jednocześnie troskę i ulgę
- Zayn.. - niemalże wpadłam w jego silne ramiona zanosząc się łzami. - Zayn my nie możemy być razem, wszystko jest przeciwko nam, wszystko! - uderzyłam go pięścią w tors płacząc, jak jakaś psychopatka, a on mocniej zacisnął dłonie na moich ramionach.
- Ciiii już dobrze, shh - starał się mnie uspokoić przenosząc dłonie na moją dygoczącą głowę składając przy tym na niej drobne pocałunki. - Mandy nie płacz, co się stało ?
- Słyszałeś, co powiedziałam ? To nie ma sensu!
- Oczywiście, że ma! Mandy kocham cię, słyszysz ? Kocham i zawsze tak będzie ! To jest najważniejsze.
- Kim jest Amy ? - zapytałam szukając odpowiedzi na jego twarzy, na której malowało się zaskoczenie, zszokowanie i zdenerwowanie.
- Ssskąd..
- Myślałam, że wiem, o tobie wszystko ! Znowu się pomyliłam! Wszystko się wali ! Czemu nie może być dobrze, co ?!
- Kochanie,wyjaśnię ci wszystko, absolutnie wszystko tylko... tylko obiecaj mi jedno...
- Co ?
- Że po tym wszystkim mnie nie zostawisz - widziałam w jego oczach łzy. Przybliżyłam twarz do jego, wsunęłam palce w jego włosy i oparłam nasze czoła o siebie.
- Dlaczego płaczesz ? -szepnęłam po dłuższej chwili
- Jesteś dla mnie wszystkim Mandy, tylko...zastanawiam się, ile będziesz w stanie jeszcze znieść będąc ze mną....

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Tadammm drama time musi być xD ( złowieszczy śmiech :P ) Też was kocham <333 Bardzoooo :*
Cóż... rozdział miał być nieco inny....nie ukrywam, myślałam, że wyjdzie lepiej, ale nie mam innych pomysłów na ten rozdział.
Bardzo dziękuję za wszystkie komentarze, Misie ! :D Kocham was !!! <3 Czekam na więcej =)
Co sądzicie o BeFour ? Malik bogiem ojjj tak, umarłam <3333